Bunt Młodych Duchem

Nie była sanitariuszką ani łączniczką. W oddziale partyzanckim „Robota" w zgrupowaniu „Ponurego” walczyła jako strzelec. Jaka pozostała we wspomnieniach rodzinnych? Jerzy Stępniewicz wspomina siostrę swojej Mamy.

Pożegnaliśmy naszego Redaktora. I choć śp. prof. Zbigniew T. Wierzbicki od prawie trzech lat nie angażował się już w wydawanie „Buntu…”, ale zawsze chętnie słuchał naszych sprawozdań, po czym zwykle zadawał trzy pytania: Kiedy będzie nowy numer? Jaki mamy nakład? Czy jest jakiś odzew ze strony czytelników?

Tragiczną historię młodego powstańca z Inflant Polskich, najdalej na północ wysuniętej prowincji przedrozbiorowej Rzeczypospolitej (obecnie część Łotwy), możemy poznać z dwóch wiarygodnych źródeł: pierwszym są wspomnienia starszego o dziesięć lat brata Leona — Eugeniusza, spisane w 1906 r. i wydane pośmiertnie w 1922 r. w Poznaniu, pt. „Powstanie w Inflantach Polskich i śmierć Leona Platera w 1863 roku”. Drugim źródłem są wspomnienia ks.  dr Leona Broel-Platera, który nosił imię prawdopodobnie na pamiątkę swojego stryja, wydane w 1939 r. we Lwowie i zatytułowane „Leon hr. Plater. Bohater powstania 1863 r. w Inflantach Polskich”. 

Drodzy Przyjaciele naszego pisma Z wielkim smutkiem zawiadamiamy, że 7 czerwca wieczorem odszedł do Domu Ojca w wieku 98 lat Redaktor Naczelny Prof. Zbigniew T. Wierzbicki.

Zbigniew Tadeusz Wierzbicki ur. 13.03.1919 r. zmarł 7.06.2017 r. Syn lekarza wojskowego, legionisty, wydawcy czasopism lekarskich i nauczycielki, kresowianki związanej z Liceum Krzemienieckim.

W grudniu 2013 r. poprosiliśmy Prof. Z. Wierzbickiego o wypowiedź, jakie osoby wywarły wpływ na jego życie. Poniżej publikujemy odpowiedź Profesora:

Fragmenty wywiadu, który redaktor naczelny Zbigniew T. Wierzbicki przeprowadził z prof. Wiesławem Chrzanowskim w sierpniu 2010 r. Całość wywiadu można przeczytać w numerze 57 - patrz nasze Archiwum

Kto miał największy wpływ na moje życie? Niełatwo mi na takie pytanie odpowiedzieć, bo jestem człowiekiem dosyć wpływowym. Nie w tym sensie, żebym mocno wpływał na innych ludzi. Raczej przeciwnie, wielu z nich wpłynęło mocno na mnie.

Kolejka jest ogromna... „Stoimy tu już z godzinę” — mówią ci, którzy zbliżają się do drzwi soboru. Postanowiłem zostać, jak już przyjechałem do Ławry... Przede mną mężczyzna, w koszulce bez rękawów mocno opinającej wydatny brzuch, wyraźnie szuka kontaktu. Choć w kolejce przed nim stoją dwie kobiety w chustkach, on zwraca się do mnie.

Julian Ursyn Niemcewicz (1758-1841), polityk doby stanisławowskiej, pisarz i dramaturg (autor „Powrotu posła”) urodził się w majątku Skoki położonym nad rzeką Lśną tuż pod Brześciem Litewskim. Dwór, w którym  pisarz przyszedł na świat, nie istnieje, został rozebrany przez jego ojca po wybudowaniu w 1770 r.  obecnego murowanego pałacu.

Jako Niemiec nie znam drugiego takiego kraju jak Niemcy, w którym taka przepaść rozdziela teraźniejszość i przeszłość, czyli to, co wpływa na sposób myślenia, na samoświadomość narodową. Przeszłość jest dla Niemców jak daleki, obcy kraj, z którym wielu nie chce mieć nic wspólnego...

Na początku pierestrojki ojciec Aleksander Mień wpadł na pomysł założenia stowarzyszenia „Odrodzenie Kultury”. Należało je zarejestrować, a następnie przeprowadzić zebranie założycielskie. Wśród założycieli znalazły się znane osobistości, których nazwiska miały zapewnić wiarygodność nowej organizacji.

Pamiętam, jak po raz pierwszy usłyszałem go z głośnika, wrzeszczącego na cały plac w małym łotewskim miasteczku Ogre. Pomyślałem, czemu on tak krzyczy?