Nie mogę pozbyć się uczucia, że ja i mój naród zostaliśmy odrzuceni przez naszą Ojczyznę...
„To, co szczególnie mnie martwiło, wówczas i podczas następnych wizyt w Polsce, to fakt, że obecność Żydów na terytorium Polski po prostu zniknęła ze świadomości narodu polskiego. To prawda, że wydawane od czasu do czasu książki przywołują ich życie w Polsce, ale nie pozostawiają prawie żadnych śladów w zbiorowej pamięci narodu. I dzieje się tak, mimo że Żydzi zamieszkiwali w Polsce przez siedem stuleci, podczas których wnieśli liczący się wkład do gospodarki kraju, a w ostatnim okresie także do jego kultury. Dziś wydaje się, że nigdy nie istnieli.
Na działce domu, w którym mieszkaliśmy w 1939 roku, teraz stoi Pałac Kultury. Ale cztery nasze poprzednie mieszkania ocalały, prawdopodobnie dlatego, że zostały zarekwirowane przez Niemców. Odwiedziłem każde z nich i doznałem osobliwego uczucia własnej tam obecności i równocześnie obcości. Od tego czasu odwiedziłem Polskę wiele razy. Byłem bardzo dobrze traktowany przez rząd i intelektualistów postkomunistycznej Polski i nawet uhonorowany wysokim polskim odznaczeniem. Mimo to nie mogę pozbyć się uczucia, że ja i mój naród zostaliśmy odrzuceni przez naszą Ojczyznę.”
Richard Pipes
„Żyłem. Wspomnienia niezależnego”,
Wydawnictwo Magnum, 2004, s. 128

Richard Pipes urodził się w Cieszynie w zasymilowanej rodzinie żydowskiej; przed wojną mieszkał w Warszawie. Jako 16-letni chłopiec uciekł wraz z rodzicami w październiku 1939 r. z okupowanej Polski na Zachód, później do USA. Wykładowca historii rosyjskiej na Uniwersytecie Harvarda. W czasie stanu wojennego w 1981 r. był doradcą prezydenta Ronalda Reagana do spraw sowieckich.