Pisaliśmy już o wielu rzecznikach przyjaźni polsko – ukraińskiej na niwie politycznej, wojskowej, naukowej i literackiej. Niemałe osiągnięcia w tym zakresie mają też spiewacy, kompozytorzy, muzycy i muzykolodzy. Wystarczy wspomnieć słynnych śpiewaków Ukraińców: Ołeksandra Myszugę, Salomeę Kruszelnicka czy muzykologa Józefa Chomińskiego, zapisujących ukraińską muzykę ludową; Polaków – Oskara Kolberga, Antoniego Kocipińskiego czy Stanisława Mierczyńskiego i spożytkowujących w swych kompozycjach ukraińską muzykę ludową – Stanisława Moniuszkę czy Karola Szymanowskiego. W dziedzinie kompozycji w historii polskiej i ukraińskiej kultury muzycznej oraz szkolnictwa muzycznego w Galicji Wschodniej dał się wydatnie poznać w naszych czasach kompozytor i uczony ze Lwowa profesor Leszek Mazepa. Urodził on się 75 lat temu 31 III 1931 roku w Stryju w rodzinie nauczycielskiej. Początkowo uczył się w szkole polskiej, a potem w ukraińskiej. Muzyki uczył go miejscowy organista, a potem pianistka Anna Szeparowicz. Leszek z zamiłowania występował jako organista w kościele w Stryju. Tu też ukończył szkołę średnią i zapisał się na studia w Konserwatorium Lwowskim. W czasie studiów studentów i profesorów do głębi poruszył wypadek aresztowania przez NKWD rektora konserwatorium, Wasyla Derwińskiego i skazanie go na 25 lat pobytu w łagrach. Gdy Leszek Mazepa ukończył konserwatorium, rozpoczął pracę dydaktyczną w Państwowej Akademii Muzycznej we Lwowie, gdzie przepracował 35 lat. Córka jego Teresa poszła w ślady ojca i pracuje obecnie jako muzykolog we wspomnianej akademii.

W dorobku naukowym profesora Leszka Mazepy zarejestrowano 480 prac w języku polskim i ukraińskim. Wśród opracowanych przez niego tematów widzimy historię Konserwatorium Lwowskiego, szkolnictwa muzycznego polskiego i ukraińskiego w Galicji Wschodniej od czasów najdawniejszych. Leszek Mazepa był duszą organizatorów sympozjów naukowych Musica Galicia. Sympozja te odbywały się we Lwowie, Rzeszowie oraz Iwanofrankiwsku (Stanisławowie). Wygłoszone tam referaty po polsku i po ukraińsku były drukowane w oddzielnych zeszytach. Wśród prac profesora Leszka Mazepy wymienimy opublikowane w języku ukraińskim książki: „Karty muzycznej przeszłości Lwowa i Droga do Akademii Muzycznej we Lwowie” w dwóch tomach.
Cennym jego wkładem do ukraińskiej muzykologii jest wprowadzenie w obieg naukowy dziejów filii Wyższego Instytutu Muzycznego im. Łysenki i Towarzystwa Muzycznego im. Moniuszki. Leszek Mazepa jest aktywnym członkiem Komisji Muzykologicznej Towarzystwa Naukowego im. Tarasa Szewczenki. Na łamach organu tego Towarzystwa „Zapiski NTSZ”, znalazło się wiele prac jubilata, które obiektywnie naświetlają polsko – ukraińskie stosunki muzyczne. Dla uczczenia 75-lecia profesora wydano po ukraińsku książkę – „Leszek Mazepa – bio-bibiograficzne i inne materiały”. (2006).
Jako społecznik profesor Leszek Mazepa jest honorowym prezesem Towarzystwa Kultury Polskiej Ziemi Lwowskiej; który ma zasługi w organizowaniu polskiego szkolnictwa, polskich zespołów artystycznych na Ziemi Lwowskiej, czasopiśmiennictwa itd. W związku z tym otrzymał on wiele nagród, w tym nagrodę miasta Rzeszowa. Jego jubileusz obszernie uczciła „Gazeta Lwowska” z dnia 15 lutego 2006 r.
Życzymy dostojnemu jubilatowi wiele zdrowia i dalszych osiągnięć w badaniach polskiej i ukraińskiej kultury muzycznej Galicji Wschodniej oraz satysfakcji z pogłębiania przyjaźni polsko – ukraińskiej.